Dalam mesej yang saya hantar, saya menggunakan frasa 'suami saya' (penerima mesej itu mengenali suami saya). Oleh sebab itu, muncul soalan penerima mesej bertanyakan siapa saya. Seharusnya saya jawab apa?
Walaupun agak hairan, saya jawab juga dengan menyebutkan nama suami saya. Berkali-kali saya lihat mesej yang telah saya kirim. Saya tercari-cari di mana silapnya sehingga soalan sedemikian boleh diajukan. Jikalau dilihat sepintas lalu, boleh saja soalan penerima mesej itu dianggap sebagai soalan bodoh.
Selepas berfikir lanjut, saya akhirnya menemukan jawapan kepada situasi yang tidak seharusnya wujud itu. 'Kesilapan' yang saya lakukan adalah tidak menyebutkan nama saya di hujung mesej. Terus sahaja kepada ucapan terima kasih.
Si penerima mesej, bukanlah penerima asal mesej yang saya kirim itu. Penerima asal sedia maklum bahawa pengirim mesej itu ialah saya. Disebabkan dia mengenali sayalah, keperluan menyebut nama di akhir mesej itu, tidaklah perlu.
Dan, saya sedar bahawa soalan yang boleh dianggap bodoh itu wujud disebabkan keterlupaan saya. Barangkali sahaja penerima kedua tidak menyimpan rekod nombor telefon genggam saya. Dengan menjawab soalannya, dia dengan mudah dapat memenuhi permintaan saya ....
Tiada ulasan:
Catat Ulasan